Tek Tanrı inancı…
Yaratım gücünün, külli bir bilinç taşıdığı gerçeği!
Her yaratılmışta çağlayan, durmaksızın akan o yaşam enerjisi...
Ölümlü bedenimizle sınırlı olsak da, o enerji hepimizi ayakta tutan ilahi varoluşun ta kendisidir.
Biz O’nsuz düşünülemeyiz.
Ama O, yaratılan her şeyin çok ötesinde;
Engin, kapsayıcı, aklın sınırlarını aşıp taşan bir kudret kaynağıdır.
Bu güç, ilahiliğin özüdür:
Tüm yaratılmışlara sirayet eder, ama yaratılmış değildir.
Tüm maddeye ve zamana hükmeder, ama zaman ve mekâna sığmaz.
Bir zamanlar Gök Tanrı dedik,
Şimdi Allah diyoruz.
İnanç, insanın sadece göğe değil, kendi içine de yönelmesidir. Yaratıcı sadece gönülde, zihinlerde, nefeste değil yaratılmış her şeyde kendi kudretini, varlığının delilini göstermektedir.
Ve bazı halklar vardır ki onların göğe baktığında gördüğü, sadece yıldız değil, sadece güneş değil, sadece evren değil; yaratıcıyla kurdukları doğrudan bağdır.
Kadim Türklerde, “kutsal hayvan”, “kutsal dağ”, “kutsal ağaç” figürleri çok baskındır, ancak bunlara tapılmamaktadır. Onların asıl taptığı, “kutsal”ın ta kendisidir. Yani rahmettir.
Nasıl Yaratıldık?
Kuran-ı Kerim ne der:
• Başlangıçta yokluk vardır.
• Allah: “Ol” der, olur (Yasin 82).
• “Canlı olan her şeyi sudan yarattık.” (Enbiya 30)
• Gökleri ve yeri altı günde yarattı, Arş’ı su üzerindeydi (Hud 7).
• Sonra yeryüzü, gökyüzü, bitkiler, hayvanlar ve insan yaratılır.
Kadim Türk mitolojisi ne der:
• Başlangıçta hiçlik ve uçsuz bucaksız su vardır.
• Gökte Gök Tengri, aşağıda sudan başka hiçbir şey yoktur.
• Gök Tengri yaratıcıdır, görünmezdir, yücedir.
• Tengri, Kayra Han adında bir varlık (kimi anlatılarda kendisi, kimi anlatılarda oğlu gibi) vasıtasıyla yaratımı başlatır.
• Kayra Han, suyun üstünde uçar, sonra bir ağaç yaratılır (Hayat Ağacı), ardından dört yöne doğru evren genişler.
Evet, başlangıçta yokluk vardı! Burada bahsedilen Yaratıcı’nın yokluğu değildi. Sonra su yaratılmıştır. Bu suyun altında büyük bir arş oluşur. İkisinin ortasından da kutsal bir insan meydana gelir. Kısacası var olmanın başlangıcı her iki anlatıda da sudur! Toprak ve topraktan kopan ilk insan, ardından gelen büyük yaratımlar...
Hz Muhammed; “Ben Hz Adem yaratılmadan önce Nebi idim!”
İşte zamanın ve mekanın; fiziğin ve fizik ötesinin olmadığı bir “yaratım katından” bahsedilmektedir.
Türkler, tarihte tek Tanrı inancına sahip en eski halklardan biri olarak kabul edilir. Joseph Campbell, Dinsel İnançlar ve Düşünceler Tarihi adlı eserinde tek tanrılı dinlerin yalnızca Arap Yarımadası’nda ortaya çıktığını öne sürer. Ne var ki, Türklerin Gök Tanrı inancını bu büyük mitolojik panoramaya dâhil etmemesi, çalışmasının eksik kalan yönlerinden biridir.
Hz Muhammed, çok tanrılı dinlerle; Hz İbrahim, putlarla; Hz Musa, dağa çıkar çıkmaz altından yapılma buzağıya tapan halkıyla uğraşırken; Türkler, Gök Tanrı’ya inanmaktaydı.
Çünkü Türkler için yaratıcı, putlarla şekillendirilemezdi; insana değer verir ama insani zaaflara indirgenemezdi. Doğmazdı, doğurulmazdı. O, kudretin kendisiydi. O külli bilinci olan, yaratma gücüydü! Türk kahramanları ile Gök Tanrı arasına kimse girmezdi ve Gök Tanrı ancak seçtiği kuluna kut verirdi.
Ve kahraman, bu kutla kahraman olurdu... Ve kahraman, kutla donanmadıkça sıradan biriydi; işte o kut, Gök Tanrı’nın ruhla mühürlediği kaderdi.
İnsan, ilahi gücü doğrudan hissedebilen ve ona inanmayı seçebilen yegane varlıktır. Kadim Türkler de buna inanıyordu, biz de buna inanıyoruz...
